Ο μικρόκυκλος της σκέψης, η ζωή και ο θάνατος

Σε αυτό το άρθρο θα αναπτύξω μερικές διαπιστώσεις που έχουν γίνει στους εσωτερικούς κύκλους των στοχαστών του πνεύματος σχετικά με την επιρροή της ποιότητας και έντασης των σκέψεων σε μακρόχρονη περίοδο πάνω στα έμβια όντα.

Στην ιστορία των στοχαστών του πνεύματος στην περίοδο 600 π.Χ. μέχρι τα νεότερα χρόνια των ημερών μας έχει μελετηθεί η ζωή, η σκέψη και ο θάνατος των έμβιων όντων. Το πρόβλημα των στοχαστών αυτών της αρχαίας Ελληνικής παράδοσης, της αρχαίας Ινδικής και νεότερης Θιβετιανικής είναι η κατανόηση του γιατί ένα ον πεθαίνει και ποιος ο τρόπος να μην πεθαίνει και να ζει ευτυχισμένα χωρίς όλο τον πόνο τον σωματικό ή ψυχικό που προκαλεί η ζωή σε άτυχα όντα ή ο θάνατος με τις αρρώστιες και τους πόνους και τις οδύνες.

1) Κάθε ον συγκροτείται από ύλη σε 5 καταστάσεις

Η πρώτη διαπίστωση που έχει γίνει είναι ότι κάθε ον αποτελείται από πολλές ουσίες οι οποίες όμως στην βάση τους είναι μία και ονομάζεται ύλη. Η ύλη που αποτελεί κάθε ον εμφανίζεται σε 5 μορφές.

Στην στερεά (Γαία), στην υγρή (Ύδωρ), στην αέρια (Αήρ), σε αυτήν που εκπέμπει (Πυρ) και σε αυτήν που είναι η πιο λεπτή από την ακτινοβολία και ονομάζεται Αιθέρας, ένα είδος ύλης πιο λεπτή από το ακτινοβόλο πυρ (αίθω = αιθέρας).

Τα 5 αυτά στοιχεία της ύλης συγκροτούν ένα ον όπως ο άνθρωπος. Για τον λόγο αυτό οι μύστες της εποχής τα αναπαριστούσαν σε διάταξη ενός ανθρώπου με τα χέρια και τα πόδια ανοιχτά σε συμμετρία δημιουργώντας έτσι ένα αστέρι ή μια πεντάλφα. Αργότερα το σχήμα αυτό ως άστρο συνδέθηκε με την θεία καταγωγή του ανθρώπου εκ του πεδίου των “άστρων” δλδ το πεδίο των Θεών.

 2) Η πνοή του Θεού εντός της ύλης

Η δεύτερη διαπίστωση ήταν ότι εντός της δομής αυτής της ύλης υπάρχει νους και η διαδικασία της σκέψης. Αυτή η σκέψη αποδόθηκε στον εσωτερισμό της εποχής ως το θείο δώρο του Θεού στον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα η λογική σκέψη περιγράφτηκε σαν όμοιο φως ή πυρ με την λογική του σύμπαντος δλδ του Θεού. Έτσι ο άνθρωπος είχε εντός του μια εσωτερική σπίθα από τον φωτεινό Θεό.

Αυτό το φως εντός των 5 στοιχείων (ύλη = σώμα ανθρώπου) αλλού περιγράφεται σαν την πνοή του Θεού δλδ την ψυχή. Αργότερα συνδυάστηκαν οι δύο περιγραφές σε μία λέγοντας ότι η πνοή του Θεού είναι η ψυχή και εντός της πνοής είναι η λογική ως όμοια της σκέψης του Θεού, όμοια όμως σε μικρότερη κλίμακα όχι ίση!

3) Τα πάντα τελούν φαύλους κύκλους

Η τρίτη διαπίστωση ήταν ότι τα πάντα στην φύση τελούν κύκλους. Ο ήλιος, η σελήνη, το φως και το σκοτάδι, η ημέρα και νύχτα … ακόμη και η σκέψη εντός του ανθρώπου! Ναι η σκέψη είναι ένας φαύλος κύκλος που ανάλογα την ποιότητα και την ένταση της δίνει χαρακτηριστικά στην ύλη.

Κύριος σκοπός της σκέψης ως δώρο του Θεού είναι να συντηρεί το ον στην ζωή.

Παρατηρήθηκε έτσι ότι ανάλογα τι σκέψεις κάνουμε ζούμε περισσότερο ή λιγότερο, καλύτερα ή χειρότερα.

Όταν κάνουμε αγαθές σκέψεις είμαστε ευτυχισμένοι και θα λέγαμε η εσωτερική μας μπαταρία (σκέψη – ψυχή) τροφοδοτεί το σύστημα με ζωή.

Όταν κάνουμε μη αγαθές σκέψεις γινόμαστε δυστυχισμένοι και μπλοκάρουμε το σύστημα μετάδοσης ενέργειας από τον νου – σκέψη – σώμα. Αποτέλεσμα είναι η ζωτική ενέργεια να μην τροφοδοτεί όπως πρέπει το σώμα και να δημιουργούνται οι ασθένειες.

Σε βάθος χρόνου δε περισσότερες κακές σκέψεις αυξάνουν τα μπλοκαρίσματα και τέλος οδηγούν στον θάνατο.