Ελληνικό αλφάβητο

 Το Ελληνικό αλφάβητο είναι το αλφαβητικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας, αλλά και ως πηγή συμβόλων για χρήση σε διάφορες επιστήμες.
Η αρχαία γραφή ήταν μεγαλογράμματη. Η μικρογράμματη γραφή (στουδιτική) είναι βυζαντινή ανάπτυξη.
Η αρχαϊκή προφορά παρατίθεται σε παρένθεση.

Γράμμα	Όνομα		Προφορά σύμφωνα με το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο		Ανάλογο φοινικικό γράμμα
	αρχαίο	νέο	αρχαία	νέα
Α α	ἄλφα	άλφα	[a] [aː]	[a]	Άλεφ
Β β	βῆτα	βήτα	[b]	[v]	Μπετ
Γ γ	γάμμα	γάμμα	[g]	[ʝ] πριν από [e̞], [i], αλλιώς [ɣ]	Γκιμέλ
Δ δ	δέλτα	δέλτα	[d]	[ð]	Ντάλετ
Ε ε	ἒ ψιλόν	έψιλον	[e]	[e̞]	Χε
Ζ ζ	ζῆτα	ζήτα	[zd] ή [dz], αργότερα [zː]	[z]	Ζαΐν
Η η	ἦτα	ήτα	[ɛː] ([h])	[i]	Χετ
Θ θ	θῆτα	θήτα	[tʰ]	[θ]	Τετ
Ι ι	ἰῶτα	ιώτα	[i] [iː]	[i], [j]	Γιοντ
Κ κ	κάππα	κάππα	[k]	[c] πριν από [e̞], [i], αλλιώς [k]	Καφ
Λ λ	λάμβδα	λάμδα	[l]	[l]	Λαμέντ
Μ μ	μῦ	μι	[m]	[m]	Μεμ
Ν ν	νῦ	νι	[n]	[n]	Νούν
Ξ ξ	ξῖ	ξι	[ks]	[ks]	Σαμέκ
Ο ο	ὄ μικρόν	όμικρον	[o]	[o̞]	Αγίν
Π π	πῖ	πι	[p]	[p]	Πε
Ρ ρ	ῥῶ	ρω	[r], [r̥]	[ɾ]	Ρες
Σ σ ς	σῖγμα	σίγμα	[s]	[s]	Σιν
Τ τ	ταῦ	ταυ	[t]	[t]	Τάου ή Ταῦ
Υ υ	ὒ ψιλόν	ύψιλον	([u]) [y] [yː]	[i]	Βάου ή Βαῦ
Φ φ	φῖ	φι	[pʰ]	[f]
Χ χ	χῖ	χι	[kʰ] ([ks])	[ç] πριν από [e̞], [i], αλλιώς [x]
Ψ ψ	ψῖ	ψι	[ps]	[ps]
Ω ω	ὦ μέγα	ωμέγα	[ɔː]	[o̞]				Απαρχαιωμένα σημεία Οι χαρακτήρες αυτοί καταργήθηκαν σε πρώιμη περίοδο, πριν την κλασική εποχή, ή χρησιμοποιούνταν μόνο σε μη κλασσικές τοπικές εκδοχές του αλφάβητου. Γράμμα Όνομα Προφορά[1] Ανάλογο φοινικικό γράμμα Ϝ[2] (Ͷ)[3] βαυ, δίγαμμα [w] Βάου ή Βαῦ Ͱ[4] ήτα (δασυνόμενο) [h] Χετ Ϻ[5] σαν [s] Τσάντε Ͷ[6] τσαν [ts] Ϙ[7] (ϟ)[8] κόππα [k] Κοφ Ͳ (ϡ)[9] σαμπί [ss] ([ts])