Διαλύστε την ΕΥΠ και στήστε την από το μηδέν, το Μέγαρο Μαξίμου ακούει; ΑΡΘΡΟ ΦΩΤΙΑ

Η ΕΥΠ ανήκει στην ελληνική κοινωνία. Πριν από τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, στρατηγός εν ενεργεία, είχε τύχει πρότασης από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να αναλάβει την ηγεσία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ). Η απάντηση που είχε δώσει είχε ερωτηματική μορφή: «Ευχαριστώ για την πρόταση κύριε πρόεδρε. Έχω την άδεια σας να τη διαλύσω και να τη στήσω από την αρχή;»… Η απάντηση ήταν αρνητική, οπότε ευγενικά ευχαρίστησε ξανά για την τιμή και αρνήθηκε την προσφορά.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Την ΕΥΠ την έχουμε αντιμετωπίσει με τη μεγαλύτερη προσοχή, σεβασμό λόγω της ευαίσθητης φύσης της υπηρεσίας, ακόμα και με ανοχή, περιορίζοντας τον εαυτό μας σε όσα γράφουμε, όπως θα έκανε ο οποιοσδήποτε που έχει συναίσθηση του τι διακυβεύεται για την ελληνική ασφάλεια, πως δηλαδή η επίδοσή της μπορεί να καθορίσει πολλά για το μέλλον του τόπου, όπως άλλωστε ισχύει σε κάθε σοβαρό κράτος στον πλανήτη, που σέβεται τον εαυτό του.

Δεν έλειψαν και φορές που καλέσαμε ανοικτά τα στελέχη της υπηρεσίας να ομονοήσουν για το εθνικό καλό, να βρουν έναν τρόπο συνύπαρξης για το καλό της χώρας. Φαίνεται όμως, ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η ΕΥΠ δεν είναι μαγαζάκι κανενός, αλλά ανήκει στην ελληνική κοινωνία την οποία οφείλει να προστατεύει σε καιρούς χαλεπούς…

Όπως όμως φαίνεται, αυτό δεν ισχύει για την Ελλάδα. Και δυστυχώς, διαχρονικά, οι πολιτικές ηγεσίες έχουν αποδειχτεί εντελώς ανίκανες να ελέγξουν τη λειτουργία της, ίσως λόγω της ανύπαρκτης κουλτούρας στα θέματα ασφαλείας στη χώρα μας.

Όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια είναι κυριολεκτικώς εμετικά και απορεί κανείς με το πόσο παχύδερμα είναι τόσο οι διοικήσεις όσο και οι πρωθυπουργοί που ανέχονται αυτή την κατάσταση, η οποία μας εκθέτει, σε μια εποχή μάλιστα που ο ρόλος της ΕΥΠ θα έπρεπε να είναι κομβικός. Δυστυχώς, έχει περιέλθει σε ανυποληψία και κανείς δεν φαίνεται ικανός να αναστρέψει αυτή την αυτοκτονική από εθνικής απόψεως κατάσταση.

Η αιτία του σημερινού «ξεσπάσματος» είναι η ακόλουθη ανάρτηση στο μπλογκ γνωστού ιστοχώρου «http://www.zougla.gr/blog/article/722813». Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζουμε κείμενα τα οποία στην καλύτερη έχουν γραφτεί από αγράμματους και ενδεχομένως… δυσλεκτικούς. Έχοντας μάλιστα το προνόμιο να ενημερωνόμαστε από διάφορες πλευρές για τα τεκταινόμενα, στα οποία ΔΕΝ θα εμβαθύνουμε τηρώντας τις αρχές μας για την προστασία της υπηρεσίας, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε αηδία για όσα πλέον συμβαίνουν και δυστυχώς έχουν τεθεί εκτός ελέγχου.

Εάν όσα βλέπουν τόσο ανεύθυνα το φως της δημοσιότητας σήμερα (δεν αναφερόμαστε μόνο στο γελοίο δημοσίευμα στο οποίο παραπέμπουμε) συνέβαιναν κάποιες άλλες εποχές, ίσως είχαμε καταδίκες με συνοπτικές διαδικασίες και… εκτελεστικό απόσπασμα για εθνική προδοσία. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δηλώνουμε ότι γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τα άτομα που εμπλέκονται στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει εδώ και χρόνια, ασχέτως εάν γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα από τις περισσότερες των δύο «παρατάξεις». Είναι ζήτημα αρχής, αφού δεν μπορεί παρά το εθνικό συμφέρον να προηγείται και όλα τα υπόλοιπα να έπονται.

Το να συμπεριφέρονται όμως σαν γυναικούλες και να «ξεκατινιάζονται» ενώ αυτό που διακυβεύεται είναι η εθνική ασφάλεια, πάει πολύ και επαναλαμβάνουμε μας είναι εντελώς αδιάφορο από ποιον ή ποιους προέρχεται. Σε όλα υπάρχει ένα μέτρο, δεν μπορεί τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών να υπονομεύουν την ελληνική ασφάλεια, ούτε μπορούν να γίνονται ανεκτά στο διηνεκές. Τελευταία, στο κόλπο των αποκαλύψεων, εντός ή εκτός εισαγωγικών, αυτό είναι δουλειά της υπηρεσίας (αν υπήρχε σοβαρότητα) και της Δικαιοσύνης να το κρίνουν, έχουν μπει και δημοσιογραφικές γραφίδες, παίζοντας το άθλιο και εμετικό παιχνίδι των «Ελλήνων Κλουζό».

Δηλαδή τι θα γινόταν εάν δημοσιεύονταν «αναλύσεις» που βγήκανε από εκεί μέσα οι οποίες δεν θα περνούσαν εάν είχαν δοθεί ως εξετάσεις στο πρώτο έτος πανεπιστημιακής σχολής, γύρω από το αντικείμενο των διεθνών σχέσεων; Τι θα γίνει αν χωρίς δημοσιότητα μπει «αξιολογητής» στην υπηρεσία και βάλει κάτω «το προϊόν», την ανάλυση δηλαδή που καταλήγει στα χέρια «των καταναλωτών», της πολιτικής ηγεσίας, η οποία βασίζεται στις πληροφορίες που συλλέγονται από απόρρητες και ανοικτές (σε μεγάλο ποσοστό πλέον) πηγές. Πόσοι θα έπρεπε να μεταταχτούν, αν όχι να πάνε στο σπίτι τους;

ΚΑΛΑ, ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΝΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ;

Ερχόμαστε στο Μέγαρο Μαξίμου. Η ευαισθησία του Αντώνη Σαμαρά για τα θέματα ασφαλείας και εθνικής άμυνας είναι δεδομένη. Γνωρίζουμε επίσης τις ευαισθησίες στενών του συνεργατών των οποίων τα ονόματα δεν θα γράψουμε. Θα ρωτήσουμε όμως, «είσαστε κύριοι ικανοποιημένοι από αυτή την εικόνα;», αν και απάντηση δεν περιμένουμε να πάρουμε. Τι κάνει ο Θόδωρος Δραβίλας, άνθρωπος εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού που τοποθετήθηκε στην ευαίσθητη αυτή θέση; Πότε σκοπεύει να πάρει το μαχαίρι για να κόψει τον «Γόρδιο Δεσμό»; Πότε σκοπεύει να επιχειρήσει να συμμαζέψει την κατάσταση; Όταν θα είναι πλέον πολύ αργά; Εάν δεν είναι ήδη.

Επιτέλους, πόσο ανίκανος μπορεί να είναι κάποιος ώστε να μην μπορεί να εντοπίσει τις πηγές τέτοιων γελοίων κειμένων που εκθέτουν την υπηρεσία; Επιτέλους, πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν άνθρωποι με γνώση και ηθικό ανάστημα στην Ελλάδα να την στελεχώσουν; Πότε θα τελειώσει το «ραβασάκι» από τα πολιτικά γραφεία (από το Μαξίμου μέχρι τα υπουργικά, ακόμα και άτομα προσκείμενα στην αντιπολίτευση, αφού το «σύστημα» ξέρει να μοιράζει την «πίτα»), ή μήπως και γι’ αυτό δεν έχει ακούσει κανείς τίποτα;

Τι θα γίνει δηλαδή αν αρχίσει κανένα πουλάκι και τραγουδάει με τον ίδιο άθλιο τρόπο, ποιος πολιτικός «έσπρωξε» ποιον, ποιος αρχηγός κόμματος έγλυφε εκεί που τώρα φτύνει, ποιος μεγαλοδημοσιογράφος αρχάγγελος της κάθαρσης ανεμίζοντας την αντιμνημονιακή σημαία ζητώντας… κάθαρση, φρόντισε να τακτοποιήσει το πιο στενά συνδεδεμένο του πρόσωπο κάποια στιγμή εκεί;

Αυτά είναι ένα πολύ-πολύ μικρό δείγμα όσων μας κάνουνε να έχουμε αηδιάσει κυριολεκτικά, τόσο με το κατάντημα υποτίθεται «πρακτόρων», αλλά και με την αφασία της πολιτικής εξουσίας. Παρότι την κυβέρνηση την ελέγχουν τρία κόμματα και αποτελεί μοναδική ευκαιρία να καθαρίσουν «την κόπρο του Αυγεία» από την ΕΥΠ, από όπου κι αν προέρχεται, να μπει μέσα έντιμος εισαγγελέας και να μην αφήσει ρουθούνι μπας και συγκινηθεί κανείς, προστατεύοντας ταυτόχρονα τα αγνά και έντιμα στελέχη της υπηρεσίας που κλαίνε – ενίοτε κυριολεκτικά – για την κατάντια, αλλά δεν μπορούν ούτε να μιλήσουν φοβούμενοι το επαγγελματικό τους «θάνατο».

Όντας αθεράπευτα αισιόδοξοι, ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, εξακολουθούμε να ευελπιστούμε ότι το Μέγαρο Μαξίμου θα αντιληφθεί την κατάσταση, αλλά και τα σφάλματά του και θα σπεύσει να αναζητήσει τρόπους να σώσει… οτιδήποτε κι αν σώζεται. Προτού την ανικανότητα των ηγετών και την ανηθικότητα υφισταμένων την πληρώσει η χώρα…………………………………defence-point.gr