Να διδάξεις τη σοφία των λόγων αυτών, κι όχι τα ίδια τα λόγια. Διότι ο
λόγος αυτός ο γραμμένος, είναι τέλειος στη διατύπωσή του, και αν ληφθεί
κατά λέξιν και ως έχει, μπορεί να χρησιμεύσει τόσο για καλό, όσο και για
το κακό. Άφησε λοιπόν τους ανθρώπους να φανταστούν όποια σοφία τους
ταιριάζει, κι ας προκύψει από τον καθένα ένας δικός του ξεχωριστός
σμαραγδένιος πίνακας, ένας δικός του νόμος και λόγος. Μόνο έτσι ο
άνθρωπος θα μπορέσει ν’ αποβάλει τον εγωϊσμό του, τις επιθυμίες για
πλαστά δημιουργήματα, τη μανία για πλούτη κι εξουσία, τον πόλεμο και τις
σφαγές. Μόνο έτσι θα ορίσει την ελευθερία του, αλλά και τα όρια αυτής
της ελευθερίας που του ορίζει η κοινωνία μέσα στην οποία ζει. Διότι το
μεγάλο έργο, δεν είναι της ύλης ή της ζωής, του σώματος ή της ψυχής. Το
μεγάλο έργο βρίσκει την πραγμάτωσή του στο πνεύμα, το ενοποιητικό, το
αρχέγονο, αυτό που δε μπορούμε ν’ αντιληφθούμε παρά μόνο με τα μάτια της
ψυχής.»
1. Ιδού, αληθώς λέγω, απολύτως και αναμφιβόλως.
2. Ό,τι είναι ορατό είναι αντικατοπτρισμός αυτού που είναι αόρατο, κι ό,τι είναι αόρατο πηγή αυτού που είναι ορατό.
3. Το αόρατο φάσμα εντός και εκτός, ανάμεσα και γύρω, είναι το εν το ενιαίο.
4. Πάντα τα διαχωρισμένα, ορατά και αόρατα, προέρχονται από το ένα, το αδιαχώρητο, το ενιαίο και το φάσμα του, κι αυτό το φάσμα γίνεται λογισμός.
5. Ο λογισμός, έχει τη φωτιά πατέρα και το ύδωρ μητέρα, ο αήρ το έσπειρε κι η γη το έθρεψε στο βυζί της.
6. Είναι ο δημιουργός όλων των θαυμαστών και της τελείωσης αυτού του κόσμου, και η δύναμή του ακεραία.
7. Η φωτιά να ξεχωρίσει από τη γη, το διακριτό από το αδιάκριτο.
8. Ανυψώνεται από το νερό στον αέρα, και αναδεικνύεται σε κυβερνήτη του αοράτου.
9. Μ’ αυτό τον τρόπο το φως θα διώξει το σκοτάδι, και το έργο του λογισμού γίνεται τέχνη.
10. Αυτή είναι η υπέρτατη δύναμη του λογισμού, γιατί ξεπερνάει το διακριτό και διεισδύει στο αδιάκριτο.
11. Έτσι μαθαίνει ο λογισμός πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, και με τον ίδιο τρόπο πορεύεται προς τη γνώση.
12. Αλλά η γνώση αυτή είναι τρισυπόστατη.
1. Ιδού, αληθώς λέγω, απολύτως και αναμφιβόλως.
2. Ό,τι είναι ορατό είναι αντικατοπτρισμός αυτού που είναι αόρατο, κι ό,τι είναι αόρατο πηγή αυτού που είναι ορατό.
3. Το αόρατο φάσμα εντός και εκτός, ανάμεσα και γύρω, είναι το εν το ενιαίο.
4. Πάντα τα διαχωρισμένα, ορατά και αόρατα, προέρχονται από το ένα, το αδιαχώρητο, το ενιαίο και το φάσμα του, κι αυτό το φάσμα γίνεται λογισμός.
5. Ο λογισμός, έχει τη φωτιά πατέρα και το ύδωρ μητέρα, ο αήρ το έσπειρε κι η γη το έθρεψε στο βυζί της.
6. Είναι ο δημιουργός όλων των θαυμαστών και της τελείωσης αυτού του κόσμου, και η δύναμή του ακεραία.
7. Η φωτιά να ξεχωρίσει από τη γη, το διακριτό από το αδιάκριτο.
8. Ανυψώνεται από το νερό στον αέρα, και αναδεικνύεται σε κυβερνήτη του αοράτου.
9. Μ’ αυτό τον τρόπο το φως θα διώξει το σκοτάδι, και το έργο του λογισμού γίνεται τέχνη.
10. Αυτή είναι η υπέρτατη δύναμη του λογισμού, γιατί ξεπερνάει το διακριτό και διεισδύει στο αδιάκριτο.
11. Έτσι μαθαίνει ο λογισμός πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, και με τον ίδιο τρόπο πορεύεται προς τη γνώση.
12. Αλλά η γνώση αυτή είναι τρισυπόστατη.