Από την ομιλία μου στην ημερίδα στοΔήμο Αλίμου, το Δήμο
του μεγάλου Θουκυδίδη, στις 4Σεπτεμβρίου 2015
Όπως ορθά πιστεύουν οι Ιάπωνες ευγενείς πολεμιστές Σαμουράι,κάθε καλή συζήτηση ξεκινά με τη γνωριμία. Για όσους δεν με γνωρίζετε είμαιΔικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, έχω ειδίκευση στο ποινικό κι εμπορικό δίκαιο κιείμαι μεσολαβητής και διαπραγματευτής. Είμαι ειδικευμένος στην ασφάλεια, ιδίωςτη ναυτική. Τα ενδιαφέροντά μου στρέφονταν πάντα γύρω από τη φιλοσοφία, τηθρησκεία και την αλήθεια, τον Ελληνισμό, την ιστορία και τον πολιτισμό και τηνπρακτική διάσταση της εσωτερικής αναζήτησης, που είναι η εθελοντική προσφορά.
Μέσα από τις αναζητήσεις μου εδώ και 22 χρόνιαδραστηριοποιούμαι σε ποικίλους εθελοντικούς φορείς κι έχω την τιμή να είμαιΑντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων, μια κι η θητεία μου ωςΑλεξιπτωτιστής και Βατραχάνθρωπος στις Ειδικές Δυνάμεις, αποτελεί μέχρι καισήμερα από τα ισχυρότερα βιώματά μου ως ανθρώπου, που με όπλισαν με τηνποιότητα εκείνη στο σώμα, την ψυχή και το πνεύμα, που είναι ικανή να ξεπερνάκρίσιμες καταστάσεις, να προσαρμόζεται, να πολεμά και να επιβιώνει.
Τα τελευταία χρόνια η έμφυτη δίψα μου για αναζήτηση μεοδήγησε στην ανάπτυξη, μελέτη, καταγραφή και καλλιέργεια μιας πρωτότυπης ιδέας,την οποία ονόμασα ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑκαιτην οποία με πολλούς καλούς φίλους, ανήσυχα και δημιουργικά κύτταρα τηςκοινωνίας μας, ήδη καλλιεργούμε στην ΚίνησηΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, που ευελπιστεί ναβοηθήσει τους ανθρώπους να ξαναγίνουν κοσμήματα του ΚΟΣΜΟΥ!
Θα επιχειρήσω μία προσέγγιση της σύγχρονης κρίσης κιεκτίμησης των αιτίων και μέσων διεξόδου, υπό την οπτική της ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ,επιχειρώντας αυτό, που όσοι ασχολούνται με τη δημιουργική σκέψη και τη ηγεσία,ονομάζουν έξοδο από το κάδρο ή τοεπίπεδο.
Έχουμε προγραμματιστεί από σειρά παραγόντων, όπως ηοικογένεια, το σύστημα εκπαίδευσης, την πολιτεία και κυρίως το σύγχρονα μέσαπροπαγάνδας, που είναι τα ΜΜΕ, η τηλεόραση κι ο κινηματογράφος με τα μηνύματάτους, να σκεπτόμαστε εντός περιοριστικώνπλαισίων. Τα πλαίσια αυτά μπορούν να βοηθούν να αναζητούμε λύσεις στα απλάκαθημερινά προβλήματα ζωώδους επιβίωσης – τι θα φάω, τι θα πιώ, που θακατοικήσω, που θα εργαστώ, πώς θα θεραπευτώ, πώς θα λύσω τα οικονομικά μουπροβλήματα – αλλά είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να εγκλωβίζουν τις δημιουργικέςδυνάμεις του νοός. Έτσι εγκλωβίζουν τις νοητικές δυνάμεις της φαντασίας, τηςβούλησης και της ισχύος, στη λειτουργία εντός των ελεγχόμενων αυτών πλαισίων,ώστε να μην συμβεί κανένα «λάθος» και προκύψει καμμιά συνειδητοποίηση τωνανθρώπων και των κοινωνιών τους, που εξελίσσονται σε κοπάδια ζώων, προςαναπαραγωγή κι εκμετάλλευση, λειτουργούντα με άγνοια της πραγματικότητας, μεστρεβλή αντίληψη, πλανημένα κι ελεγχόμενα με αντίστοιχα μέσα ζωωδώνανακλαστικών, ως ο φόβος κι η ένταση των αναγκών ικανοποίησης των ενστίκτων.
Εμείς για να επιχειρήσουμε μία ανάλυση της κρίσης, καλόθα ήταν να επιχειρήσουμε να βγούμε εκτός του κάδρου και να αναλύσουμε τιςκοινωνικές κρίσεις σε μία μεγαλύτερη περίοδο από αυτήν των τελευταίων ετών ήδεκαετιών, στις οποίες περιορίζεται η δημόσια συζήτηση.
Για να βγούμε από το ελεγχόμενο πλαίσιο σκέψης κιανάλυσης των δεδομένων, χρειάζεται να σας αποκαλύψουμε το νόημα που προσδίδουμεστην έννοια της οργανικότητας.
Η ιδέα αυτή, που διατρέχει την ανθρώπινη φιλοσοφία καιθρησκείες, ιδίως τη Χριστιανική, έχει αναφορές στη στωική φιλοσοφία, τονΠλάτωνα και τον Αριστοτέλη και βρίσκει την τέλεια διατύπωσή της στην ΑγίαΓραφή. Διαβάζουμε στον κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο την απόλυτη τεκμηρίωση τηςοργανικότητας στα λόγια του Κυρίου:
21 ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼςσύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν,ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22 καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν, 23 ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοιεἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼςἐμὲ ἠγάπησας.
Η ιδέα αυτή της οργανικότητας που ωρίμασε, δεν πρεσβεύει παρά αυτό, ότιδηλαδή οι άνθρωποι στην πραγματικότητα είμαστεσυνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλο, κατά τρόπο άρρηκτο εντός του ενιαίου Οργανισμούτης Ανθρωπότητας κι όλοι μαζί με το Δημιουργό, ευρισκόμενοι εν ζωή για ναεπιτελέσουμε έναν σκοπό, που είναι να ανακτήσουμε συνείδηση και να ζήσουμεσύμφωνα με αυτήν, επιφέροντας τάξη στο διαταραγμένο επίπεδο της ΥΛΗΣ.
Δεν είμαστε παρά κύτταρα ενωμέναμέσα σε ένα μεγαλύτερο οργανισμό, που είναι η όλη ανθρωπότητα. Κύτταρααναγκαία για τη λειτουργία του όλου, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, ασθενούναυτά αλλά κι όλος ο Οργανισμός. Και μέσασ’ αυτόν τον οργανισμό υπάρχουν μερικότερες συλλογικότητες κι ομάδες κυττάρων,που καθεμιά επιτελεί το δικό της αναγκαίο ρόλο- λειτουργία, που υπηρετεί πάντακι εκ της φύσεως τάξης την ευημερία τόσο αυτών ως ατόμων – κυττάρων, όσο καιτου οργάνου , αλλά και του οργανισμού. Οι συλλογικότητες αυτές, που παίζουντο ρόλο των οργάνων και λειτουργιών του σώματος κι από την φυσική ανάγκη και τηθεία τάξη, δημιουργήθηκαν για να εκπληρώσουν το Θείο σχέδιο, είναι οιοικογένειες, οι φιλίες, οι κοινότητες και πόλεις, οι επιχειρήσεις, οι ομάδες,τα έθνη , τα κράτη, οι υπερεθνικοί οργανισμοί, μέχρι την ίδια την ανθρωπότηταως σύνολο.
Πότε όμως τα κύτταρα και τα όργανα υπηρετούν τηφύση τους; Όταν έχουνσυνείδηση του ατομικού τους ρόλους εντός του συνόλου,που ανήκουν, τόσο του μερικού, δηλαδή του οργάνου – δες μία κοινωνική ομάδα ήένα έθνος – όσο και του συνολικού οργανισμού, και τον επιτελούν με βάση τις ΘείεςΔημιουργικές Αρχές, όσο και της αναγκαιότητας της διασύνδεσής τους με τα υπόλοιπακύτταρα του Οργανισμού, εν αγάπη , ελευθερία και δικαιοσύνη.
Αυτές οι δημιουργικές αρχές είναι οι Αρετές, που πάντα ακούγαμε, αλλά δεν κατανοούμε ή δυσκολευόμαστε να εφαρμόσουμε. Ησοφία, η συνείδηση δηλαδή και γνώση της πραγματικότητας, η αγάπη, η αίσθηση δηλαδήενότητας μεταξύ μας και το πρακτικό ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων, ηδικαιοσύνη, που επαναφέρει σε τάξη την κάθε εκτροπή κι η ελευθερία, υπό τηνορθή της έννοια, της δυνατότητας καθενός να πραγματώνει τον φυσικό του ρόλο, μετην εκδήλωση της ελεύθερης βούλησής του, αντιστεκόμενος έτσι στις εντός του κόσμουεκδηλούμενες δυνάμεις της άρνησης.
Πλην όμως όλα αυτά τα όμορφα δεν ισχύουν αυτονόητα στην πράξη. Αντίθετα βιώνουμεως άνθρωποι εκτροπές και πτώσεις, ζούμε στο matrix, στον παραμορφωτικό φακό του κόσμου και πλανώμενοι έχουμε πίστη σε λάθοςπαραδοχές. Πιστεύουμε στην ατομικότητα, ότι καθένας από εμάς είναι ένα χωριστόάτομο, μονάδα, σε πλήρη αποσύνδεση κι αυτοτέλεια από τους άλλους ανθρώπους κιαπό το Θεό Δημιουργό. Πιστεύουμε ότι η επιδιωκόμενη ευημερία και το τέλος , οσκοπός της ζωής καθενός από εμάς, εξαρτάται από τη συσσώρευση υλικών αγαθών,γύρω από το άτομό μας κι εκεί αναπαύουμε τις καρδιές μας, εκεί στηρίζουμε τηνψευδαίσθηση ασφάλειάς μας.
Όταν βεβαίως ερχόμαστε αντιμέτωποιμε τις συνεχώς επαναλαμβανόμενες κρίσεις, που ανακυκλώνονται στην ανθρώπινηιστορία, σαν να επισκέπτεται τον κόσμο μας ένας αυστηρός δάσκαλος για να μαςεπαναφέρει στο σωστό δρόμο, όπως τα τελευταία 5 χρόνια, εμείς ταραζόμαστε .Απελπιζόμαστε γιατί αισθανόμαστε να χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, τοψευδοστήριγμα της πλασματικής ευημερίας μας.
Ας δούμε όμως λίγο τα δεδομένα της σύγχρονης ιστορίας των τελευταίων 15ετών, για να αντιληφθούμε ότι η ζωή των ανθρώπων ήταν πάντα έτσι, με δυσκολίεςκαι προκλήσεις:
Οι Έλληνες πέρασαν από τα χρόνια μιας οδυνηρής επανάστασης για τηναπελευθέρωσή τους από τον Οθωμανικό ζυγό, που και μέσα σ’ αυτήν πρόλαβαν ναβγάλουν τα μάτια τους με εμφυλίους, με ιδιοτέλειες , καταχρήσεις, άκρατοεγωισμό και φιλοδοξίες, με δολοφονία ενός καταπληκτικού Κυβερνήτη κι εν τέλειμε ηθελημένη υπαγωγή σε μία ξενόφερτη βασιλεία.
Επακολούθησαν οι πτωχεύσεις του 1827, του 1843, του 1893, του 1932, ηδιεθνής κρίση του 1929 και μια σειρά από φοβερές και διαρκείς πολεμικές συγκρούσεις,ο πόλεμος του 1897, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ηΜικρασιατική Εκστρατεία, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Απελευθέρωση τηςΚύπρου με την ΕΟΚΑ Α. Πόσα πέρασαν οι παππούδες κι οι γονείς μας. Και έμελλεεις εμάς να διαχειριστούμε τις τύχες του κόσμου τα τελευταία 40-50 χρόνια μεμία σχετική ηρεμία κι ειρήνη, αλλά κι εμείς κάναμε τραγικά λάθη.
Καταφέραμε μέσα σε 40-50 χρόνια να αφανίσουμε τον όμορφο παραδοσιακό κόσμοτου Ελληνισμού, τη γνώση και την αγάπη για τη γλώσσα, την ιστορία και τονπολιτισμό και την αδιαπραγμάτευτη ανάγκη μας για ελευθερία, εντασσόμενοι μέσασε ισχυρές διεθνείς ομάδες εξουσίας, που φαίνεται ότι δεν εμφορούνταν από τιςίδιες αρχές κι αξίες. Αυτό δε που έκανε το κράτος κι οι δημόσιοι θεσμοί του,επαναλάμβανε κι ο πολίτης με τους κοινωνικούς φορείς. Έτσι από μία χώρα, όπουόσο κι αν δεν είμαστε συνεπείς προς τις αρχές της αρετής, δικαιοσύνης κιελευθερίας, τουλάχιστον αναγνωρίζαμε την αξία τους, φθάσαμε στο άλλο άκρο, ναζούμε χωρίς έρμα, χωρίς πυξίδα και χωρίς αναφορά σε καμμία αξία. Εξέλειπαν άνθρωποιμε οράματα, ιδανικά και ισχυρή προσωπικότητα για να τα επιδιώξουν και να ευθυγραμμίζουντις κοινωνίες με αυτά.
Ως πολίτες ασπαστήκαμε το αιρετικό δόγμα του άκρατου ατομικισμού και τηςπιο φαύλης ανάγκης για μία υλιστική κι εικονική ευτυχία, βασισμένη μόνον σεαύξηση του υλικού πλούτου, με τον οποίο συνδέσαμε την ανθρώπινη ύπαρξή μας. Ωςαντάλλαγμα ξεπουλήσαμε τα ιδανικά μας και την ίδια μας τη συλλογική ταυτότητα, κοινότητακαι πολιτεία, για να την διαχειρίζονται, ως θέλουν, ξένα ταπεινά και σκοτεινά συμφέροντα,που καμμιά συνείδηση δεν είχαν, ούτε σχέση έχουν, με τις αξίες της υγιούς καιπραγματικής ατομικής και συλλογικής ευημερίας ανθρώπων κι ανθρωπότητας.Αντίθετα αυτά τα συμφέροντα ενδιαφέρονται και προωθούν την παγίδευση τωνανθρώπων στην απάνθρωπη αυτή μορφή εξανδραποδισμού κι αυτοϋποδούλωσής τους.
Μέσα στην παραζάλη και τα παραισθησιογόνα, που πλουσιοπάροχα μας προσφέρειο κυρίαρχος υλισμός και οι ιερείς του, αποδεχθήκαμε να υποδουλωθούμε στιςτράπεζες και στους εξουσιαστές τους, για να έχουμε 2 αυτοκίνητα και τρίασπίτια, να κάνουμε διακοπές σε όλο τον κόσμο και να ανοίγουμε το βήμα μαςπαραπάνω από εκεί που αντέχουμε. Κι ητάση μας αυτή μας απομάκρυνε από τον ίδιο μας το σκοπό, που ήταν να ζούμεσυνειδητά κι ευτυχισμένα , κοντά και σε κοινωνία με τους ομοίους μας,προωθώντας και τη συλλογική έτσι ευημερία. Υποδουλωθήκαμε πιστεύοντας ότιαπελευθερωνόμαστε κι αυτή η κυριαρχία της πλάνης, είναι η μέγιστη επιτυχία του κυρίουτης διαβολής.
Διαχωριστήκαμε μεταξύ μας σε ένα σχιζοφρενικό αγώνα να εξουσιάσουμε όσαπερισσότερα πράγματα κενά περιεχομένου μπορούσαμε, χάνοντας τον χρόνο και τηνψυχή μας και στερώντας άδικα ανάλογες δυνατότητες από τους αδελφούς μας,συγκρουόμενοι άνευ αιτίας και λόγοι και καταστρέφοντας ο ένας τον άλλο σε ένα αέναοανακυκλούμενο αυτοκαταστροφικό πόλεμο, που σκοτώνει τις δυνατότητες των ανθρώπων,πριν αυτού καταφέρουν να γίνουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Ο διαχωρισμός αυτός είναι τόσο πρόδηλος όταν η πολιτική εξουσία ασκείταιαπό κόμματα, που διαχωρίζουν τις κοινωνικές κι εθνικές δυνάμεις και δενομονοούν ούτε καν στα αυτονόητα, οδηγούμενοι από άκρατο ατομισμό, εγωισμό κι ιδιοτέλεια.
Επίσης ενδεικτικά κι οι κοινωνικές κι οικονομικές δυνάμεις διαχωρίζονται μετη δημιουργία ταξικής κι όχι οργανικής συνείδησης, με την ανάπτυξη ενός φαύλουσυνδικαλιστικού κινήματος και της εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος ακραίωνανισοτήτων και μοιραίων αλληλοσυγκρούσεων.
Σήμερα ζούμε τις συνέπειες από ένα τσουνάμι, που ξεκίνησε την πορεία τουδεκαετίες πίσω, το οποίο λίγοι προέβλεψαν κι ελάχιστοι το αποδίδουν στις σωστέςαιτίες.
Οι χώρες της λεγόμενης κατ’ ευφημισμό πολιτισμένης καπιταλιστικής Δύσης,μεταξύ των οποίων κι η Ελλάδα, αναπτύχθηκαν μέσα σε ένα σύστημα αναπαραγωγής φράκταλςφαυλότητας, ασθένειας κι αδικίας, το μοντέλο δε αυτό αναπαράχθηκε σε όλα τακράτη κι έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά.
1. Κράτη αποτελούμενα από ανθρώπους, που χάνουν συνείδηση της προσωπικότηταςκαι του ρόλου του μέσα στην κοινωνία, που απώλεσε επίσης τα ενωτικάχαρακτηριστικά της. Πλήττονται οι ιδέες του εθνισμού και της φιλοπατρίας,δυσφημιζόμενες ως ασύμβατες με τον ανθρωπισμό και το νέο ιερό καθήκον τουπολυπολιτισμού, αντί να θεωρούνται αναγκαίο στοιχείο αυτοσυνειδησίας για την επίτευξησυνειδητής ένωσης σε επόμενο επίπεδο. Πλήττονται οι γλώσσες, η ιστορία κι οιπολιτισμικές παραδόσεις. Πλήττονται οι θρησκείες που καλλιεργούν τα ήθη, τηνψυχή και πνεύμα των διψούντων για αλήθεια ανθρώπων. Πλήττεται κάθε δυνατότηταενοποίησης των ανθρώπων, καλλιεργούμενου ενός διαρκούς βάρβαρου βομβαρδισμούκακού κι απάνθρωπης εγκληματικότητας, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.Πλήττονται οι ανθρώπινες σχέσεις, η οικογένεια κι η φιλία, με την καταπολέμηση τηςαναγκαιότητάς τους και τη διάλυσή τους με προώθηση των πλέον αφύσικων κι άρρωστωνσχέσεων κι έξεων.
2. Οι άνθρωποι απομονώνονται στα καταθλιπτικά ατομικά τους τείχη.Εκπαιδεύονται σε συγκρουσιακά μοντέλα κι όχι ενωτικά, τόσο στην προσωπική, όσοκαι στην επαγγελματική, αλλά και στην πολιτική ζωή. Αυτό οδηγεί σε συνεχήπροβλήματα σχέσεων και διαλυτικά φαινόμενα, στην οικογένεια , στην εργασία καιπαραγωγή, αλλά και στην κοινωνία και πολιτεία, που αδυνατεί πλέον να βρει μοντέλαπαλλαϊκής ένωσης για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων που ταλανίζουν τηνανθρωπότητα.
3. Καλλιεργείται ένα πρότυπο φαύλου ευδαιμονισμού, στηριγμένου στον άκρατουλισμό. Ιδιοτέλεια, απληστία, εκμετάλλευση σε όλες τις διαστάσεις.
Αυτό το βλέπεις στα αυτονόητα, στα οποίαστηρίχθηκε η δυτική οικονομία, που αποτελεί ένα άναρχο σύστημα εκμετάλλευσηςτου αδύνατου από τον ισχυρό. Μια νέα μορφή οικονομικής φεουδαρχίας, που έχειαπλώσει τα δίχτυα της παντού.
Κι εμείς βιώνουμε στην Ελλάδα τις συνέπειες του συστήματος αυτού.
Τη φαυλότητα του πολιτικού κόσμου, τη διαφθορά ,τον ατομικισμό και την ιδιοτέλεια. Την αδιαφορία κι αντίστοιχες ποιότητες ,αναπαραγόμενες μέσα στον κόσμο. Αναδεικνύεται από το βόρβορο ένα αδιαφανές κιμη έχοντα καμμία κοινωνική νομιμοποίηση σύστημα εξουσίας, που τείνει νααναπαράγει τα φαύλα αυτά πρότυπα διοίκησης κι εξουσίασης, χωρίς να αναζητεί ταυγιή μοντέλα συνεργασίας, που παρέχει η φύση κι η Θεία Δημιουργία, όπως είναι ηΟργανικότητα.
Κι εμείς, πλανώμενοι και πλανούντες, αναζητούμε λύσεις σε τυχαίως αναδεικνυόμενουςανθρώπους, αλεξιπτωτιστές και κόμματα, διαλυτικά των υγιών δυνάμεων, ανίκανωνκαι των δύο να αναβαπτίσουν την κοινωνία στα οράματα και τις αξίες για τις οποίεςδιψά απεγνωσμένα.
Φίλοι μου τις λύσεις δεν θα τις βρούμε εκεί.
Θα τις βρούμε σε υγιείς ιδέες, στις αρχές και τις αξίες, τις οποίες κατέχουμεκι από τις οποίες απομακρυνθήκαμε. Θα τις βρούμε στην σύνδεσή μας πάλι σε υγιείςσυλλογικότητες και μέσα από αυτές στην ανάδειξη κατάλληλων ανθρώπων, ικανών ναπροσφέρουν στην πολιτική διοίκηση της πολιτείας. Με ευθύνη, ανιδιοτέλεια και πάντακοινωνική αναφορά κι έλεγχο.
Θα βρούμε λύσεις εκεί που θα αρχίσει να ανθεί και πάλι η αγάπη, η ενότητα,το ενδιαφέρον για τις ανάγκες και του άλλου, η γνώση κι η συνείδηση τηςαλληλεξάρτησής μας.
Λύσεις θα βρεθούν όταν από τη βάση της κοινωνίας ανάψει μία μεγάλη πυρκαγιάτων ανθρώπινων συνειδήσεων, της καρδιάς και του πνεύματος, ικανή να κάψει τοκακό, που η αδιαφορία μας θέριεψε. Ικανή να εξαγνίσει εμάς και τις κοινωνίεςμας από τα πάθη και τη μοιραία συμβολή μας στην αυτοπαγίδευσή μας. Μια φωτιάπου θα θερμάνει και θα φωτίσει τις απελπισμένες μονάδες, αποδεικνύοντας ότικανείς δεν είναι μόνος του και δεν πρέπει να υποφέρει, χωρίς την προστασία τωναδελφών του. Μια φωτιά που θα σημάνει ότι από το δικό μας ενδιαφέρον δεν θααφεθεί άνθρωπος πεινασμένος, διψασμένος, ασθενής και μόνος, χωρίς εργασία κιαξιοπρέπεια.
Κι αυτό θα ξεκινήσει σήμερα από τη συμπεριφορά μας στο διπλανό μας, στην οικογένειακαι τους φίλους μας, για να εξαπλωθείστην πόλη, στη χώρα και στον κόσμο.
Εμείς στην Κίνηση ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ δημιουργούμε τη δυναμική ενός τέτοιουπροτύπου, για να το αναπαράγεται όλοι και καθένας, στη συνέχεια, στη δική σαςπόλη και κοινότητα, καθώς θα ξυπνά για να ξυπνήσουμε τις κρυμμένες δυνάμεις τουαναγεννώμενου φοίνικα της μυθολογίας μας.
Η Ελλάδα κι ο Κόσμος δεν πεθαίνει. Αναγεννιέται από τις στάχτες της οδύνηςκαι στο χέρι μας είναι να μην παραμείνουμε θύματα μίας στείρας ανακύκλωσηςχωρίς νόημα, σε κόμματα και πρόσωπα, αλλά να προχωρήσουμε στο ανηφορικό Ηράκλειομονοπάτι, πλουσιότεροι σε ιδέες, σε δύναμη και σε βούληση για έργα καλού.
Έτσι αλλάζει ο κόσμος.
Έτσι σηκώνουμε τον κόσμο μας ψηλά.
.png "English"){kind=small}
